Gwasze i obrazy Aleksandry Waliszewskiej zdają się podporządkowywać logice marzeń sennych, a najczęściej występujące w nich motywy to: relacje międzygatunkowe, organizmy hybrydyczne, zachowania wampiryczne, konflikt na tle fizycznym oraz rany i obrażenia cielesne. Artystka czerpie zarówno z powieści gotyckich, mitologii pogańskich czy ikonografii zwierzęcej, jak i z tropów zapożyczonych ze średniowiecznych rękopisów. Wydobywa psychodeliczną, mroczną atmosferę rozmaitych topografii: dusznej prowincji, zagubionej autostrady, wyludnionego przedmieścia czy ponurego blokowiska, i w tym onirycznym krajobrazie umieszcza sceny przemocy i dezintegracji.
Z okazji swej monograficznej wystawy, która wkrótce pokazywana będzie w Muzeum nad Wisłą, artystka przygotowała – we współpracy z litografem Przemysławem Runo – limitowaną edycję prac na papierze. Wykonane zostały w technice litografii z użyciem zabytkowych XIX-wiecznych pras i z wykorzystaniem tradycyjnych metod warsztatowych, na papierze bezkwasowym (Fabriano Rosaspina bianco 285 g/m2), który składa się w 60% z bawełny.
Autorka tekstu: Natalia Sielewicz